Hoe succes voelt

Wat is succes en hoe voelt het? Precies deze vraag werd me gesteld bij de kick off van mijn nieuwe project voor Innogy in Duitsland. Ik had een prachtig antwoord kunnen geven dat gelinkt zou zijn aan het avontuur in Peru. Deed ik dat? Natuurlijk niet. Mijn brein heb ik immers niet om tijdig met ideeën te komen. Mijn brein komt altijd pas op gang wanneer het feest alweer voorbij is. Niet alleen mijn brein trouwens. Maak kennis met Jody:

Vragen mensen aan mij hoe ze me kunnen helpen, dan moet ik daar eerst over nadenken en als je geluk hebt kan ik morgen antwoorden. Het mooie hiervan is dat ik dan wel zo slim ben vooraf zelf aan te geven dat ik hulp nodig heb.

Ging ik op stap, dan ging ik altijd helemaal los op het moment dat iedereen er klaar mee was.

Is het tijd om naar bed te gaan? Juist dan ben ik wakker. Slapen voor bedtijd is natuurlijk een stuk logischer. 

Ben je bezig met een workshop? Het is natuurlijk zonde van je tijd om tijdens die workshop met ideeën te komen. Achteraf past veel beter.

Zelfs bij onenigheid ben ik traag. De ruzie is al over, misschien zelfs al opgelost en ik ben nog aan het stuiteren en 'stoere' dingen aan het bedenken die ik had kunnen of moeten zeggen.

Ja, zo ben ik.

Anyway, zelf had ik best een prima idee van wat succes is en hoe dat voelt. Succes is voor mij het stellen van ambitieuze en realistische doelen en deze bereiken. Daarna moet je niet achterover gaan leunen, maar zo'n extatisch gevoel hebben dat je direct weer bent gemotiveerd om het volgende doel te bepalen en aan te pakken. Wat daarin belangrijk is, is dat je het behalen van je doel, het succes, viert. Bijvoorbeeld met een vreugdedansje, een glas wijn, een fles wijn, of misschien 2. Als je heel erg van wijn en dansen houdt, zou ik willen voorstellen dat je 'tussendoelen' stelt. Zo kom je steeds een stapje dichter bij je einddoel, mag je vaker succes vieren en heb je dus meer wijn. Ik zeg win-win.

En zo wil het dus gebeuren dat ik in de aanloop naar het project al verschillende keren een fles wijn open heb getrokken. Waarom? Mijlpalen! Het besluit om het project te gaan doen is een succes, het idee om geld in te zamelen is een succes, het idee om de kennedymars te gaan lopen is een succes, en zelfs het vinden van een aanbieder van Spaanse lessen is een glas of 4 rode wijn waard! Al deze mini feestjes hebben me wel gebracht waar ik nu ben: nog vijf weken op de teller, maar wel bijna alles in place wat in place zou moeten zijn. Van een inzamelingsactie, naar Spaanse les, naar blogs schrijven, naar verzekeringen, naar vaccinaties, naar mijn diploma voor het succesvol afronden van mijn A1 cursus Spaans gecombineerd met A1.2. Joepie! Weer iets bereikt dus.

Op papier kan ik mezelf (iets meer dan) verstaanbaar maken dus we zullen zien of dit ook daadwerkelijk zo gaat zijn of dat ik 15 kilo lichter terug kom omdat ik 8 weken lang zo intensief met mijn handen en voeten heb gepraat.

To be continued!