Stressfully counting down

Nog maar anderhalve week te gaan en dan vertrek ik naar Peru. En oh my god, wat heb ik het druk. Nouja druk, ik denk vooral dat ik het druk heb. Een vriendinnetje van mij zei vorige week: 'hoezo heb je het druk? Je pakt toch gewoon je spullen en vertrekt? Zolang je je reispapieren en paspoort maar hebt. De rest kun je altijd daar regelen.' Ik dacht op mijn beurt: ja klopt. Om daarna direct weer te denken 'maar toch heb ik het druk'. Maar toch ben ik mezelf gaan afvragen of dat vriendinnetje niet gewoon gelijk heeft. Volgens mij zijn veel Nederlanders, waaronder ik waarschijnlijk, vooral geneigd te zeggen dat ze het druk hebben terwijl het in werkelijkheid helemaal niet zo is. Misschien is 'het druk hebben' wel net zoiets als 'het koud hebben'. Koud is het namelijk ook niet zomaar. Mij is met de paplepel ingegoten dat het pas koud is als de boeren ijs schijten. Nou, zo vaak gebeurt dat niet. Als het überhaupt al gebeurt. Dus heb ik het druk? Waarschijnlijk niet.

Ik ben vooral gestrest vanwege het feit dat vorige week ineens de bom insloeg en ik besefte dat ik over 2 weken toch echt vertrek. Ik vroeg me direct af waar ik ook alweer aan ben begonnen. Niet omdat ik geen vertrouwen heb in het project of omdat ik bang ben dat ik een verschrikkelijke tijd tegemoet ga, maar meer omdat vertrekken toch ook echt betekent dat ik de allerliefste vriend op de hele wereldbol 8 weken moet missen. Ja, klinkt een beetje overdreven, of cliché misschien, maar hij is het helemaal voor mij. Wil je zo iemand missen? Natuurlijk niet. Heb ik op dit moment een keus? Natuurlijk niet.

Kom op mens, stel je niet zo aan. Get your shit together. Ik kan het tegen mezelf blijven zeggen, maar toch vreet het aan me. Gelukkig staat me nog een heerlijke week te wachten. Eerst met the boyfriend een weekend naar Trier, daarna met de familie (EN the boyfriend: ikke blij) een midweek naar Center Parcs om de 35 jarige bruiloft van mijn ouders te vieren. Vrijdag komen we terug, zaterdag vliegen. Dat betekent dus wel dat ik slim moet plannen en een moment moet vinden om mijn koffer te pakken, want ja, dat is natuurlijk een hels karwei (in mijn hoofd dan).

En oja, ik heb ook nog 3 weken vakantie. Je zou denken dat ik de eerste vijf weken tijd genoeg heb om inspiratie op te doen en een plan de campagne te bedenken. Heb ik ook, maar ik ben die Lucky bastard die op de valreep niet 'alleen' vakantie hoeft te vieren. Mijn lieve collega Alia heeft besloten een ticket te boeken, en dus gaan we samen het avontuur aan. Daar heb ik zoveel zin in! Inmiddels samen een mooi plan bedacht en we hoeven zogezegd alleen nog maar de puntjes op de i te zetten. En of course, omdat ik in de tussentijd al 100x heb geroepen dat ik het zo druk heb, is zij zo lief om een heleboel uit handen te nemen en van alles te regelen. Thanks lady!

Anyway, waarschijnlijk denk je na dit verhaal 'waar doet dat mens moeilijk over. Gaat 8 weken op vakantie, en daarvoor ook nog 2 snoepreisjes maken.' En je hebt helemaal gelijk! Maar zo zie je maar, hoewel het mogelijk onterecht is en andere mensen op de wereld het veel slechter hebben dan jij, soms zit je nu eenmaal zo in elkaar. En alhoewel ik heel goed weet dat het onzin is, sommige dingen kun je niet sturen of beinvloeden :).

Hasta pronto!