Discipline Lack
23 januari 2017 - Sprang-Capelle, Nederland
Note to self: zo pak je het schrijven van een blog dus niet aan als je wil dat mensen je volgen en als je zoveel mogelijk donaties binnen wil halen. Oke.. beschouw dat dus maar als een lesson learned. But I'm back! Ik zal niet zeggen better than ever, maar in ieder geval wel enthousiaster nu de due date steeds dichterbij komt! Ik denk dat bij mij even een lack of discipline heerste, omdat ik een prachtig vaag plan had, en ook nog ruim een jaar had om daarover na te denken. En precies zoals je dat wellicht weet van school: waarom tijdige voorbereiding en ergens naartoe werken als je ook alles op het allerlaatste moment kunt doen?
Anyway anyhow, wat gebeurt er allemaal nadat je de dag dat je naar Peru vertrekt hebt vastgelegd? Niet zoveel dus, anders had ik wel eerder geschreven ;).
Ik was ongeveer net zo enthousiast en nieuwsgierig als een kind dat een dag mee mag naar Monkey Town. Ik wilde alles en was vooral benieuwd wat ik allemaal kon doen om mijn avontuur zichtbaar te maken voor mijn omgeving. Ik had wilde plannen met geld inzamelen om zo ook financieel een bijdrage te kunnen leveren aan het project. Dus heb ik een pagina aangemaakt op dreamordonate.nl. Korte toelichting over het project, promotie op facebook, promotie flyers gemaakt, een T-shirt laten drukken dat ik kon aantrekken bij het lopen van de 80 van de Langstraat om zo ook nog eens het project te promoten. Tot september kwam er af en toe een donatie binnen waarmee ik natuurlijk dolbij was! Maar toch dacht ik: ik had er meer van verwacht. Mogelijk komt dat omdat ik tijdens mijn studie een 5 had voor Marketing (blame the teacher) en hier dus klaarblijkelijk geen drol van snap. Promotie? Ja Jody, leuk zo'n flyer, maar dan ben je er niet. Ondersteuning met een blog? Nog leuker, maar dat werkt niet als je 1x per jaar iets schrijft. Oja, kak. Dus dacht ik dat het geld wel binnen moest stromen als ik de 80 ging lopen in september. Daar komen immers super veel mensen op af, waarvan ik dacht (niet dus, maar daar kom ik later op terug) dat dat gulle gevers zijn.
En toen gebeurde het: "Pling". En vervolgens binnen 10 seconden: "Ooooohh dit gaat niet goed. ooooh ik moet manen pakken. Shit ik vind geen manen. Kak ik zit scheef. Hmmm.. ik laat me maar vallen want dit komt niet meer goed. Hopelijk valt ze niet op me". BAM. Jaja, altijd al geweten dat mijn talent voor paardrijden niet heel ver reikte, maar nog nooit echt een bevestiging gehad. Tot nu dan. Ik ben van het paard gevallen. Dat deed best behoorlijk verdommes kneiter veel pijn! Logisch dus ook dat ik 'nee' antwoordde op de vraag of het ging. Even m'n rust gepakt en daarna weer op het paardje geklommen en naar huis gefietst en een heerlijke warme douche gepakt. Eind goed al goed zou je zeggen.
De volgende dag: "ja mevrouw, u heeft uw rug gebroken." In plaats van te denken "shit wat erg, als mijn rug nog maar herstelt" zag ik de 80 aan mijn neus voorbij lopen (lopen, 80, leuke woordkeuze ja). Nu kan ik geen promotie maken voor Peru, geen geld inzamelen, en dus heeft niks meer zin. Ja, ik ben een vrouw van extremen.
Nadat ik iedereen even lekker schrik had aangejaagd met het prachtige nieuws, was er ook iemand super lief en aan het meedenken hoe ik mijn doel wellicht toch nog kon bereiken. En zodoende kwam ik terecht bij Mandy Hamers: oud collega en mijn rots in de branding op dat moment! Zij liep de 80 en heeft mijn T-shirt gedragen! En nu komen we op hetgeen waar het allemaal om draait. Donaties na deze dag? Nul, niks, noppes, nada. Teleurstelling? JA.
Jody zou Jody niet zijn als ze op enig moment een streep trekt en denkt 'graag of anders niet'. Dus het beste wat je dan kunt doen is gaan nadenken over wat je exact gaat doen met de donaties. Een zak geld meebrengen naar zo'n project is hetzelfde als een junk een hoop drugs geven en zeggen dat 'ie er niet aan mag komen.
Nu kwam ik 'toevallig' het prachtige werk van Sam tegen. Hij heeft vrijwilligerswerk gedaan in Afrika en heeft daar gezien dat de kinderen in Afrika moeilijk naar school kunnen omdat er geen geld is voor materialen, zoals schriftjes. Misschien 1 schriftje, maar als het vol is kan men geen nieuwe kopen. Hij heeft correctbook.nl opgericht. Dit is een bedrijf dat schriftjes maakt van whiteboard materiaal waardoor het een super duurzaam product is. Kinderen kunnen de schriftjes weer leeg vegen en dus iedere keer opnieuw gebruiken.
Met het geld dat jullie hebben gedoneerd heb ik 10 boekjes kunnen kopen die bij het project in de kast komen te liggen en voor ieder kind beschikbaar zijn. Top! Dank daarvoor!
En zo is de volgende stap naar 11 maart gezet. Ondertussen ben ik druk bezig met het regelen van vaccinaties, maar die lol bewaar ik voor de volgende blog. Ik ben nu immers zo ziek van de eerste dat ik moet stoppen met schrijven ;).
Ik zal snel weer schrijven. Beloofd!
Ps. donaties zijn uiteraard nog steeds welkom!
