El rio seco

En toen werd het zondag. Iedereen was de hele ochtend en middag al aan het luieren, zoals het hoort op een zondag, toen we rond 15h bedachten eens bij de rivier te gaan kijken. Men zei namelijk nog steeds dat er water zou komen dus we waren benieuwd of de rivier nog steeds droog stond. En dat was zo. Geen vuiltje aan de lucht, dachten wij. 

Een uurtje later hadden we ontzettende honger. Precies op het moment dat we klaar waren om ergens wat te gaan eten kwam Gemma aanrennen met een grote schreeuw om hulp. We zijn direct naar de rivier gerend en wat we daar aantroffen kan ik niet eens met woorden beschrijven. Angstaanjagend.

Waar de rivier een uur eerder nog volkomen droog stond, zat er nu zoveel water in dat hij bijna overstroomde. Er ging een verwoestende modderstroom doorheen, met zoveel kracht dat de rivierbedden het niet leken te houden. Grote brokken zand werden weggeslagen, in de rivier op weg naar de zee. Waar iedereen bang voor was gebeurde: de rivier brak door. Grote stromen water met modder en rotzooi stroomde met grote kracht Huanchaco binnen. Op dat moment stonden we nog langs de rivier, maar we hadden al snel in de gaten dat we moesten maken dat we wegkwamen. 

Ik geloof niet dat ik ooit zo bang ben geweest. Resultaat na 2 uur overstromen: de 'main' street van Huanchaco is volledig ondergelopen, inclusief huizen en hotels. Twee vrijwilligers hebben zelfs nog een dronken man gered die in de stroom terecht was gekomen en de zee had gewoon een zwarte kleur van alle modder.

Na deze ellende kon het werk beginnen. Op het moment van overstromen voel je je zo machteloos. Je wil iets doen, maar je kunt niks. Je zult moeten wachten tot het water stopt. Dit brak wel echt mijn hart, want hoewel de mensen steeds riepen dat er iets ging gebeuren, waren ze totaal niet voorbereid waardoor de schade dus enorm bleek. 

Maandagochtend zijn we op pad gegaan om te kijken welke delen van het dorp het zwaarst waren getroffen en waar ze onze hulp dus goed konden gebruiken. We zijn langs de rivier gelopen, verder naar de arme gebieden. Het bijzondere van de situatie: de rivier stond weer helemaal droog! Op enig moment zijn we de rivier overgestoken, en daar zagen we dat een hoop huisjes aan de rand van de rivier waren weggeslagen. De delen die nog over waren, waren ingestort. Zo triest! En zo kan ik nog wel even doorgaan. 

De afgelopen 2 dagen zijn we vooral bezig geweest met het opruimen van de rotzooi Op het strand, de modder en natuurlijk het wegkrijgen van het water uit de huizen. Alles gebeurt hier handmatig, dus het was fysiek een flinke uitdaging voor mij. Moet zeggen dat mijn rug dus wel in de weg zat, want ik heb niet zoveel kunnen doen als ik had gewild. Maar desalniettemin hebben we de mensen flink op weg geholpen. Nu, drie dagen later, is bijna alles opgeruimd en zien we slechts nog een dikke stoflaag op de wegen. Laten we hopen dat er niet nog een overstroming komt (hoewel ze dit wel voorspeld hebben, maar dit keer is men voorbereid)!

De skateramp is gisteren wel open gegaan, omdat de mensen proberen het normale leven op te pakken. Zij gaan werken, wij vermaken de kinderen. Toen we naar de ramp gingen was er gelukkig ook nog even ruimte voor wat lol. We gingen met zijn drieeen bergopwaarts met een moto taxi (soort tuk tuk dus). Allereerst pasten we er niet met zijn drieeen in; een van ons zweefde op de heupen van de andere twee. Vervolgens moesten we de berg op, maar we waren zo zwaar beladen dat de tuktuk gewoon terug de berg af ging. Dus zijn we maar uitgestapt en hebben we de tuktuk geduwd. Wat een interessante rit! Ik voelde me al een dik monster toen ik vertrok, maar dat leek nu te worden bevestigd! Ook op de skateramp was tijd voor wat gezelligheid, en dus heb ik de kids voorgelezen. 

Hoewel alles weer een beetje terug naar normaal is, zijn er nog steeds mensen die niets hebben: geen eten, geen drinken, geen kleding en zelfs geen huis. Daarom zijn we bezig met een grote actie om dit soort dingen, en ook geld in te zamelen. doneren jullie ook?