El primero dia

14 maart 2017 - Huanchaco, Peru

Hola Chicos!

Zaterdagavond kwam ik aan in een leeg vrijwiligershuis, dus het was voor mij behoorlijk spannend om zondag te zien met wie ik de komende weken zou moeten samenleven. Vanwege een heerlijke jetlag was ik natuurlijk al super vroeg wakker (4 uur), waardoor ik de tijd heb gevuld met Facebook en Instagram, precies zoals je zou verwachten van iemand van mijn generatie.

nu zijn we twee dagen verder en heb ik bijna alle vrijwiligers ontmoet. In het huis woon ik samen met 5 anderen. Alle andere vrijwilligers (ruim 25!) wonen ergens anders. Ook het dorp heb ik inmiddels verkend. Daar had ik ongeveer 28 minuten voor nodig, aangezien Huanchaco een dorp is met 5.000 inwoners, wat dus eigenlijk betekent dat wanneer je gas geeft met een Porsche 911 (of een panamera) je al bij de grens met Ecuador bent. Huanchaco is wel een leuk dorp! Het leeft van toerisme en op iedere hoek van de straat vind je kleine "mini markets" waar ik mijn boodschappen doe. Dit is zo goedkoop dat ik er bijna geld bij krijg. Ook het strand is cool. Er wordt veel gesurfd en de locals zijn gek op vissen!

Gisteren was mijn eerste werkdag en ook de eerste kennismaking met het grote verschil tussen het toeristische Huanchaco en het zeer arme cerrito de la virgen. Na de komst van El Nino in 1998, zijn er in feite 3 dorpen ontstaan waar de mensen hun leven weer probeerden op te bouwen. Cerrito is het armste dorp. Er is (Nagenoeg) geen elektriciteit en geen stromend water. En dat op slechts enkele minuten rijden van Huanchaco (in een tuktuk wel te verstaan).

Onderweg naar de skateramp in cerrito kreeg ik dus de grootste cultuurshock van mijn leven: krottenhuisjes, onverharde wegen en ontelbaar veel zwerfhonden. Bij 1 van de huizen lag een hond voor de voordeur. 1 van de vrijwilligers vertelde dat her gezin dat daar leefde met de noorderzon is vertrokken en dat zij het hondje hebben achtergelaten. Deze lag dus nog steeds voor de deur te wachten totdat zijn baasjes thuis zouden komen...

Bij de skateramp zelf was het 1 groot feest. Zodra de deuren opengingen om 15h, kwamen er verschillende kinderen binnenlopen om een gezellig middagje te spelen: skateboarden, tekenen of Lego, alles kan. Met dank aan de lessen van Judith en een beetje extra cursus kon ik me redelijk verstaanbaar maken in het Spaans. De kindjes zijn super blij als je even met ze speelt en dat doet een mens goed! Ik kan iedereen aanraden dit een keer te doen!

Op een bepaald moment stond ik in het lokaaltje en liet iemand me ineens schrikken. Dit was niet een van de kinderen, maar een schimmig vrouwtje waarvan je wist dat zij ergens in de buurt leefde. Waar ik dacht slim te zijn en geen sieraden mee te nemen naar Peru, had zij ineens heel snel gezien dat ik oorbellen in had. Deze heb ik altijd in, dag en nacht, dus ik had er niet echt over nagedacht. Zij blijkbaar wel. Even dacht ik dat ze ze zo uit mijn oren zou gaan trekken. Dus snel die dingen uit gedaan!

Tot 5 min geleden dacht ik vandaag weer naar de ramp te moeten gaan. Ik had mijn creatieve brein al aangezet en van alles bedacht om het leuk te maken voor de kids! Maar er zijn hier meerdere projecten, zoals het "environment project". Er werd hulp gevraagd, en uiteraard is dit mijn kans zoveel mogelijk te zien van wat otra Cosa doet en mezelf te ontpoppen tot een waar manusje van alles. Dus daar gaan we dan! 

Wordt vervolgd!

Foto’s

6 Reacties

  1. Judith Rietveld:
    14 maart 2017
    Wat een cultuurschok en wat een belevenis!Tevoren kun je niet bedenken wat je tegenkomt en wat fijn dat je handvatten hebt en zo snel bij leert!
    Knap om met een jatleg zo open te staan voor alle indrukken!
    Maakt het je bang???? Niet laten gebeuren .. je be t er en je bent warm en gevoelig.
    That's wat makes the difference. Don't let it get to you!
    Que queres es que pudes! Hett gaat niet om wat je bereikt, maar het verschil dat het maakt! Ik vertrouw op je,
  2. Jody Boere:
    14 maart 2017
    Dank je wel Judith! Super lief..
    en nogmaals, kan je niet genoeg bedanken voor hoe je me op weg hebt geholpen!
  3. Corina:
    15 maart 2017
    Voor het eerst krottenwijken aanschouwen doet wat met je hè?!
    Probeer er zoveel mogelijk doorheen te kijken en geniet van al het moois van het land! En laat die kinderen genieten van jou xxx
  4. Els dekker:
    15 maart 2017
    tja dat ziet er treurig uit daar maar hopelijk brengen jullie die kinderen wat vreugde ! Heb je leuke collega's?en welke nationaliteiten hebben ze?
  5. Jody Boere:
    17 maart 2017
    Zeker leuke collega's! Vooral brits, maar ook Spaans, Peruaans, Duits, Amerikaans en Nederlands!
  6. Ruby:
    24 maart 2017
    Eindelijk tijd om ze allemaal te lezen! Wat een cultuurschok en wat een belevenis!

    Ben trots op je, je doet het toch allemaal maar! X