Una semana nueva, unas ideas nuevas

Hola amigos! 

Afgelopen week stond volledig in het teken van nieuwe ideeen. Veel mensen hier zijn een kei in roepen dat het saai is om op "la rampa" te werken, wat volkomen logisch is als je daar alleen maar heen gaat om de deur van het slot te halen, 3 uur lang fiesta te houden in de zon, en vervolgens de deur weer met een knal dicht te gooien en op slot te draaien. Ja, die deur moet dicht met een knal, want zoals alles hier is ook deze op zeer creatieve wijze in elkaar gezet, dus daar moet je ook creatief mee omgaan! Hoe dan ook, de coördinator van otra cosa vond het dus een goed plan om na te denken over nieuwe activiteiten voor de kinderen (naast het spelen van "El tiburón" en "un, dos, très, cara vana es").

Zo gezegd, zo gedaan. Ben had het mooie idee om een vlag te maken die we omhoog hijsen wanneer la rampa open is. Sabine was creatief met verf, Maria Flor kocht crêpe papier. En ik? Ik dacht een goed idee te hebben; met de nadruk op dacht. Hoezo dan? Nou, ik weet nog dat mijn zus en ik 'vroeger' (voor zover iemand van 28 het over vroeger kan hebben) altijd naar het kinderhofje gingen. Het kinderhofje is simpel gezegd gewoon een hok op center Parcs waar ouders hun kinderen kunnen dumpen als ze even wat alone time willen. Klinkt heel negatief, maar wat hadden wij het leuk daar! Het kinderhofje dus. Wat we daar deden: van wat ik me ervan herinner, is dat ik menigmaal "oeloeloe-end" door de tuin heb gerend. Nu hoop ik dat de oeloeloe een beetje overkomt, want dan heb je vast meteen door welke desastreuze fout ik bijna heb begaan. Juist, indianen. Tipi's, hoofdtooien. Ik herinner me nog zo goed hoe geweldig ik dat altijd vond om te maken. Dus waarom dat niet met de kinderen knutselen, dacht ik. Vol enthousiasme vertelde ik mijn idee aan een mede vrijwilliger. En godzijdank luidde zij alle klokken. Jody, je bent in Peru. Indianen, inca's, geschiedenis, halloooo? Oh verrek ja. Dank je! Weg idee. Eigenlijk gelukkig maar, want het zou best wel eens in het verkeerde keelgat kunnen schieten wanneer ik alle kinderen naar huis stuur met een indianentooi. Gered door een vrijwilliger! 

Aan de andere kant ook echt wel balen, aangezien mijn creativiteit vaak niet verder reikt dan creativiteit met cijfers. Achja, ik werk hier maar parttime (niet eens parttime, dus eigenlijk super parttime), dus tijd genoeg om iets nieuws te bedenken. Zo gezegd, zo gedaan: kroontjes knutselen en de vloer verven it is! Benieuwd waar dat heengaat komende week.

Vandaag zijn we naar El brujo geweest, een archeologische site die iets ten noorden van Huanchaco ligt. Hoe komen we daarbij? Tips! En een van de meiden woont bij een gezin waarvan de man een Peruaan is en de vrouw Nederlands. Zij wist te vertellen dat de man, Edu genaamd (schrijft wat makkelijker), vaker rondleidingen geeft op deze plek. Daar had ik wel oren naar! En een goede rondleiding, en ook nog in het Spaans. Win win, want alhoewel ik al veel Spaans heb mogen leren, gaat het niet zo vlug als ik had gehoopt. Entonces, tengo que practicar! Want wat een mooie taal is dat zeg, ik hou ervan! Anyway, zondagochtend 09:30h Peruaanse stijl zijn we vertrokken (uiteraard dus veel later). Beeld jezelf een Kia Rio in (hatchback; heerlijk detail in dit geval), met 7 mensen, een gitaar, een panfluit en nog meer instrumenten. Hoe dan? Nou, gewoon. 1 bestuurder, 2 mensen op de bijrijdersstoel, 3 mensen op de achterbank en eentje in de kofferbak inclusief zoveel instrumenten dat je er het hele orkest van André Rieu mee kunt voorzien. Hilarisch? Ja. Veilig? Niet helemaal. Leuk? Zeker! Onderweg kwam er gitaarmuziek en gezang uit de kofferbak, kwam er een bijzondere beat van de bijrijdersstoel en op de achterbank was ik vrolijk panfluit aan het spelen, tenminste dat probeerde ik. 

Eenmaal bij El brujo heb ik genoten van een zeer waardevolle rondleiding, met dank aan edu (en Sabine voor het regelen), en heb ik zelfs weer een mijlpaal bereikt. Ik zal je vertellen welke. Papa heeft ooit op de rommelmarkt een boek van stephen king gekocht dat hij graag wilde hebben (duh, anders koop je het niet). Volgens mij was het het verhaal van de Buick. Maakt ook helemaal niet uit. Eenmaal thuis begint hij te lezen, en na een paar bladzijdes komt hij erachter dat het boek in het Engels is. Best grappig. Je voelt hem al aankomen hè?  In El brujo stonden informatieborden met bovenaan een Spaanse tekst en onderaan een Engelse. Uiteraard las ik de Engelse versie. Totdat die draken op 1 bord ineens besloten om de Spaanse tekst onderaan te zetten en de boel dus om te draaien. Hier kwam ik echter pas achter toen ik bij de laatste zin was aanbeland. Hoera! Toch behoorlijk wat geleerd sinds ik hier ben. Stiekem ben ik een beetje trots! 

Inmiddels heb ik hier nog minder dan twee weken te gaan voor de mooie rondreis met Alia gaat beginnen. Voor die tijd heb ik nog een leuk tripje: cajamarca, een stad verder in het noorden. Dit betekent dat ik nog maar 9 dagen aan het vrijwilligen ben! Time flies... eens zien of ik over die 9 dagen ook nog wat te schrijven heb :).

Hasta luego!