Fun, tips & tricks!

8 mei 2017 - Lima, Peru

Oké, vijf weken vrijwilligen is geweldig en super leerzaam, maar wanneer je gaat rondtrekken ga je pas echt merkwaardige en soms ook hilarische dingen meemaken. De eerste paar dagen waren vrij rustig. Of ja, eigenlijk begon het al op Trujillo Airport. Ik vroeg me stellig af welke gate ik moest hebben voor mijn vertrek naar Lima. Ik zou namelijk ik niet zijn als het stresslevel op zulke momenten niet stijgt. Op het vliegticket stond: gate 3. Hmmm.. oké, dat moet lukken. Eenmaal door de douane kon de "zoektocht" naar gate 3 beginnen. Wat blijkt: Trujillo airport heeft slechts 3 gates. Nog grappiger: stel je 1 hele grote glazen wand voor met 3 deuren erin. Juist ja, iedere deur stelt een gate voor. 1 schrale troost is dat je hier dus eigenlijk in aanmerking zou moeten komen voor een onderscheiding mocht je op het verkeerde vliegtuig stappen! 
Anyway, eenmaal aangekomen in Lima was het wachten op Alia. Vanaf het moment dat zij is aangekomen hebben we een heerlijke vakantie gehad samen. 1,5 dag Lima, daarna een vlucht naar Arequipa met een uitstapje naar colca canyon. Hier hebben we mogen genieten van de bergen van ruim (ik geloof) 4.000m. Colca canyon is dus meer dan twee keer zo diep als de grand canyon, wat het dan weer erg interessant maakt natuurlijk. Wat ook heel gaaf is, is dat er mega veel condors rond zweven. Dit beeld, zonder enig geluid op de achtergrond maakt dat het gebied een serene rust uitstraalt waar ik heel blij van werd. 

Na Arequipa hebben we de bus genomen naar Puno. Hierbij hebben we gebruik gemaakt van Peru hop. Wat een bedrijf is dat zeg. Opgericht door twee Ieren die hier ooit zelf zijn gaan backpacken en eigenlijk instantly verliefd zijn geworden. Met hun bussen kun je zorgeloos en comfortabel naar alle toeristische plaatsen in Peru en Bolivia reizen. En ook nog eens super goedkoop! Voorbeeld: een vlucht van La Paz (Bolivia) naar Cusco kost je ongeveer 300 euro, terwijl je de bus neemt voor $ 39. Weer iets wat mij gelukkig maakt :). Ook de service en uitleg onderweg is super goed. Ooit hoop ik dat ik ook zoiets slims kan bedenken (ja, mijn ogen zien dollar-tekens). 
Hoe dan ook, Puno zelf is niet heel interessant, maar een prima plek als je op doorreis bent. We hadden daar de mogelijkheid om naar de "floating islands" the gaan op lake titicaca. Leuk, maar bijzonder commercieel. Het bizarre is wel dat het dus ook echt een drijvend eiland is. De bewoners hebben de grond van het eiland bedekt met riet. De bovenste laag is droog, maar zodra je deze dunnen laag verwijderd is eigenlijk alles zeiknat. De huisjes hier (ook van riet) zijn dus ook op plateaus gebouwd omdat je anders wel erg vaak natte voeten hebt. Interessant om te zien, maar ik denk wel mijn minst favoriete plek van Peru! 

In plaats van dat na regen zonneschijn komt, komt er na Puno zonneschijn. Letterlijk en figuurlijk. Waarom? Omdat we na Puno zijn doorgereisd naar Copacabana in Bolivia, en van daaruit zijn we naar Isla del Sol gegaan. Een eiland op anderhalf uur varen, in the middle of nowhere. Ingrediënten: zon, een blauw meer, bergen, ezels en bijna geen mensen. Over hemel op aarde gesproken. Absoluut een bezoek waard! 

Na isla del sol begon de reis echt interessant, maar vooral ook vermoeiend te worden. In La Paz kun je je pinpas in iedere geldautomaat stoppen maar je hoeft geen geld te verwachten. Bovendien doen ze niet aan afvalbakken, aangezien La Paz zelf 1 grote afvalbak is. Wel handig :). Maar een prima plek om door te reizen naar Uyuni: DE plek om te bezoeken als je in Bolivia bent. Ook hier hebben we (veel te duur!) gevlogen, waarbij mij na het scannen van mijn boardingpass nog even duidelijk werd gemaakt dat ik toch echt in de rij moest wachten. Lees: een rij van mensen die is afgezet met paaltjes en touwtjes. En ik stond er middenin. Die meneer moet vast gedacht hebben dat ik op de vlucht was ofzo en dus wel een manier zou vinden, want ik kon feitelijk geen kant op. Het zorgde in ieder geval voor de nodige hilariteit! 
Eenmaal in uyuni hebben we de tijd van ons leven gehad. Zodra ik de foto's kan uploaden moet je zelf maar kijken. Geen woorden voor het landschap van Bolivia! Zoutvlaktes, vulkanen, woestijn, rotsen: je kunt het zo gek niet bedenken. En wij hadden de eer om dit te ontdekken in een jeep die we hadden omgedoopt tot de "reggaeton car". Drie keer raden welke muziek wij drie dagen lang hebben geluisterd :). 
we hebben hier 3 dagen lang rondgelopen in dikke truien, mutsen en handschoenen omdat het zo ongelooflijk koud was. De tweede nacht hebben we zelfs in een accommodatie moeten slapen waarbij we gemetselde bedden hadden waar een matras op was gegooid. Een gebouw zonder isolatie, sochtends zelfs geen stroom en ook geen water. Het vroor ongeveer 5 graden waardoor we met zijn tweetjes als een puntzak friet in een eenpersoons slaapzak hebben geslapen. Ook leuk om te vermelden: in een slaapzak, onder de dekens, met dikke wollen sokken, twee broeken, drie truien, handschoenen en een muts. Super cool. 
Oh ja, en mocht je ooit naar Bolivia gaan: houd rekening met hoogteziekte. Je zit op het hoogste punt zo'n 5.000m boven zeeniveau dus het zou best eens kunnen dat je een weeïg gevoel hebt. Dat in combinatie met een heerlijke zwavel geur van de geisers zorgt voor, jawel, een halve dag aan een stuk kotsen :). Heb ik dat toch ook maar mooi meegemaakt!  
Een ding is zeker. Een ervaring om nooit te vergeten! Na Uyuni begon het volgende spannende deel: Machu Picchu. Nog geen tour besproken en de stress begon op te spelen. Gelukkig toch nog gelukt en voor een goede deal hebben we de (verkorte) Inca trail kunnen lopen! In een woord geweldig. Het is een prachtige route en met een gids die veel weet van flora en fauna is het werkelijk de kers op de taart. Wederom slopend, want we hebben met een rugzak op onze rug in zo'n 2 uur 600 meter omhoog moeten lopen (bijna steil omhoog!). En dat terwijl je al op een hoogte zit van boven de 2.000m. Wat betekent dit? Minder zuurstof en dus hijgen als een dikke olifant, na 3 stappen te hebben gezet. Super cool. Maar we did it! Ik had het voor geen goud willen missen! Uiteraard is Machu Picchu ook een lust voor het oog, maar de weg ernaartoe is even prachtig! 
De weg terug was ook nog wel interessant. Vanaf het dorp Aguas Calientes (ongeveer een half uur met de bus van Machu Picchu) gingen we met de trein naar Cusco. Het was ons alleen een beetje onduidelijk wie ons op het treinstation kwam ophalen, omdat we daarna nog 2 uur met de auto moesten om uiteindelijk in Cusco uit te komen. Aangezien dit heel erg ver lopen is, wilden we dus heel graag dat deze pick up goed verliep. Hij verliep uiteindelijk goed, maar misschien is hilarisch het beste woord. Er stond een man met een bordje met namen. Zijn bus heette "bus Pedro". 
De namen die erop stonden:
Jody y Johanna
Cornelia Boere

Op zijn bordje waren dit dus drie verschillende mensen. Je moet dus pas echt lachen als je weet dat ik Jody Johanna Cornelia Elisabeth Boere heet. Over verwarring gesproken! De naam van Alia waren ze voor het gemak gewoon maar 'vergeten' op te schrijven (vast te moeilijk), dus doopten ze haar om tot "you". Gelukkig in het goede busje gestapt. Of jammer genoeg, aangezien deze buschauffeur meer een kamikaze piloot leek. Op enig moment vroeg hij "estamos bien?" Waarop iedereen er een krampachtige "si" uitperste. We waren aan het liegen. Big time. 

Na Cusco resteerde ons nog een paar dagen chillen in een heerlijk resort in Paracas. Wat hebben we genoten! En daarna, als kers op de taart, terug naar Lima voor een luxe diner in restaurant Maido, een sushi restaurant dat op dit moment de nr. 8 van de wereld is. En mijn schoonvader maakte er steeds grapjes over, maar ik heb me er toch aan over gegeven: ik heb cavia gegeten! En dat is werkelijk het lekkerste vlees dat er bestaat! Zeker proberen als je in Peru bent. 

As we speak zit ik in de Starbucks (hoe kan het ook anders) te wachten tot ik naar het vliegveld wordt gebracht voor mijn reis terug naar huis. Ik heb een prachtige tijd gehad, maar ben zo blij dat ik weer terug ga naar mijn lieve vriendjes (lees: poes en vriendje :)) 
Het leuke aan Starbucks is trouwens dat ze altijd je naam op je beker schrijven. Ook hier is dat interessant. Van July, tot joudi, tot youdy... ik heb tig verschillende identiteiten ontwikkeld hier! Is wel handig, aangezien ik mijn zonnebril niet meer als vermomming kan gebruiken. Begin van deze reis heb ik in Huanchaco een zonnebril gekocht voor 20 sol. Dat is zon 5,80 euro. Voor Peruaanse begrippen best duur, maarja, je moet er toch eentje hebben. Die bril zou nu in mensen jaren ongeveer 84 jaar oud zijn, zoveel heeft ie meegemaakt. De kindjes hebben 'm gedragen, ik ook, maar ik heb hem vooral laten vallen. En de kinderen vonden het leuk om ermee van het skatebaantje af te glijden met het glas over het beton. Maar om een of andere reden wilde dat stomme ding maar niet kwijt gaan, of zelfs maar kapot. Daarom besloot ik vanmorgen deze bril achter te laten op de hotelkamer aangezien het hier vandaag toch bewolkt is. Wat denk je: komt een medewerker van het hotel me nog achteraan gerend dat ik mijn bril ben vergeten! Shit. Ik kan moeilijk zeggen dat ik die bewust ben vergeten. Dus na een vriendelijk dank je wel heb ik de bril van ellende maar in de prullenbak gegooid ergens in Lima. Die komt mij mooi niet meer achterna :). 

Last but not least. Mocht je hier op reis gaan, dan adviseer ik dat je je eigen geld drukt. Wel legaal natuurlijk! Waarom? Waar wij in Nederland in tweeën gescheurde briefjes aan elkaar plakken met plakband, controleren ze hier al het briefgeld met een loep. Mini scheurtje? Willen ze niet hebben. Klein vouwtje? Nee hoor. Is erop geschreven? Hoe durf je zo'n briefje aan te bieden bij een betaling! Je kunt hier dus denken dat je ontzettend rijk bent, maar met gescheurde, gevouwde of gekleurde briefjes ben je gewoon een straatjoekel en heb je dus echt een probleem!

Voorlopig was dit mijn laatste blog. Mijn reis zit erop, en hoewel het jammer is, is het een ervaring die ik voor altijd met me meedraag en ik ben dan ook ontzettend dankbaar dat ik deze kans heb gehad. En vrijwilligerswerk is absoluut iets wat ik nog vaker zou willen doen! Maar voor nu is het wel even goed zo. Alleen reizen is leuk, maar niet helemaal mijn ding. Maar je moet alles een keer geprobeerd hebben, toch? ;)

4 Reacties

  1. Corina:
    8 mei 2017
    Fantastisch verhaal weer! Ik kan niet wachten op de gesproken versie.
    Goede reis terug en tot heeeeeel gauw!!!

    Dikke kus xxxxxxxx
  2. Miranda:
    9 mei 2017
    Hé jody
    Nou welkom terug en inderdaad wat een ervaring .
    Een behouden vlucht .
    Tot snel xx
  3. Jody Boere:
    9 mei 2017
    Thanks nichtje en tante! Inmiddels weer voet gezet op Europese bodem! Nog een paar uurtjes wachten in Parijs en dan lekker thuis!
  4. Els dekker:
    9 mei 2017
    Dag Jody,aals je dit leest ben je weer geland op Schiphol.Fijn om je mooie verhalen te lezen en tot gauw! Groetjes van Els