El tiempo no esta bien!

18 maart 2017 - Huanchaco, Peru

Manusje van alles dus. Ja. Dinsdagmiddag ging ik vol goede moed meehelpen met het milieu project. In dit project maken ze "hydroponic gardens" waarmee de families hun eigen groenten kunnen verbouwen door compost te gebruiken. Om een en ander goed voor te bereiden hadden we dus een lading gras nodig. En waar kun je dat beter halen dan, je raadt het vast niet, het kerkhof. Een enigszins bijzondere plek, maar goed, na zo'n anderhalf uur schoffelen en een hoop gezelligheid hebben we toch 10 grote zakken bij elkaar verzameld. 
Om bij het kerkhof te komen moesten we met het openbaar vervoer. Wat een (kamikaze) ervaring! De bussen racen hier als een gek, stoppen overal waar je maar wil en, een leuk detail, de deuren worden pas handmatig gesloten wanneer de bus al lang rijdt, als de deuren überhaupt al dichtgaan. Dus als je bepaalde neigingen hebt, zou ik de bus in Peru eens proberen. Goed idee. 
Anyway, de volgende ochtend ging ik weer op pad voor het milieuproject. Dit keer hadden we wormen nodig. We moesten deze ophalen bij een man in huanchaquito, een van de armere dorpen in de buurt van Huanchaco. Eigenlijk fungeerden we dus gewoon als koerier, of zoiets. Ik had er toen niet over nagedacht dat dit tripje, zoals allemaal, een tripje Peruaanse stijl zou zijn. Dit betekent dus dat als je iets afspreekt met mensen deze minimaal een uur later zijn dan afgesproken, of misschien komen ze zelfs helemaal niet. Zit je dan, vast tussen Trujillo en Huanchaco, pal in de zon, wachtend op een man die een doosje wormen af komt leveren. En o ja, ondertussen werden we ook nog in de gaten gehouden door de lokale security. Super cool! In the end zijn we teruggegaan naar huis zonder wormen. Better luck next time. 
Het mooie is wel dat ik vanaf volgende week iedere dinsdag en donderdag ochtend mee ga draaien in het milieuproject, waarbij we langs scholen gaan om de kinderen te leren hoe ze de tuintjes moeten gebruiken. Dat is dus super tof! 
Bovendien heeft Dani super hard zijn best gedaan om geld in te zamelen voor het project en waarschijnlijk hebben we een prachtige bestemming: van het geld worden de tuintjes gebouwd en er wordt hoogstwaarschijnlijk een tuintje naar Dani vernoemd. Thanks Dani!!
Ondertussen is het alweer donderdag en begint de paniek hier een beetje toe te slaan. De hoeveelheid regen die hier op het moment valt is ongekend, en dit gebeurt pas weer voor het eerst in 20 jaar, sinds El nino in 1998. In Trujillo, de stad die hier enkele kilometers vandaan ligt, zijn overstromingen en ook in Lima is het een groot gekkenhuis, inclusief aardverschuivingen. Ik moet zeggen, tot dan hebben we er in Huanchaco weinig last van. Er is veel regen gevallen, maar het is nog niet zo ver gekomen dat er daadwerkelijk overstromingen zijn geweest. Zelfs niet echt grote problemen in Cerrito, het armste dorpje in de omgeving dat meer richting de bergen ligt (ook het dorp waar de skateramp zich bevindt). En daar heb je meteen het probleem: de bergen. Er is enorm veel regen gevallen in de bergen en dit water komt natuurlijk allemaal naar beneden, richting de zee. Men was bang dat het echt foute boel zou zijn, dus alle toegangswegen naar Huanchaco zijn sinds donderdag afgesloten, wat betekent dat we nergens naartoe kunnen. Ook de winkels worden niet meer bevoorraad dus donderdag was shop-dag: voorraden eten inslaan voor het geval de hel losbarst. Nog steeds was hier niet echt iets aan de hand. Totdat het vrijdag werd. Op de skateramp vertelden de kinderen al dat het water uit de bergen zou komen, maar dat men niet verwachtte dat het door cerrito zou stromen, maar wat meer de andere kant op. Toen Esther en ik terugkeerden van de ramp, rond 18h, kwamen we bij de kerk Jenny tegen. Zij vertelde dat het leger hier naartoe werd gestuurd, met verschillende helikopters omdat er stromen water zouden komen die avond. Het beste was dus om naar huis te gaan en daar te blijven, en wanneer het echt fout zou gaan zouden we naar de kerk moeten gaan, de safe haven van het dorp. Eenmaal thuis kregen we het bericht dat alle vrijwilligers bij het vrijwilligershuis moesten verzamelen omdat we die avond waarschijnlijk moesten helpen met evacueren van de mensen in cerrito. Later op de avond bleek dat het water hoe dan ook zou komen, maar waarschijnlijk later. Geen evacuatie dus. Bovendien waren er een hoop families in cerrito die niet mee wilden werken met de evacuatie. Zij vinden hun trots belangrijker: willen hun huis beschermen, maar willen vooral ook niet afgaan tegenover de buren (in hun gedachten is het vreselijk voor schut als jij je huis eerder verlaat ivm een mogelijke dreiging dan je buren, dan ben je een watje). Onvoorstelbaar hoe mensen kunnen denken. Prima, zo lang de kinderen maar veilig zijn, dacht ik. 
Inmiddels heeft Pascal mij verteld dat er 67 doden in Lima zijn gevallen, en 10 doden in Trujillo. Aangezien Trujillo aardig in de buurt ligt (afstand sprang capelle - den bosch) is dat wel even schrikken en zet dat je met beide benen op de grond. Zeker omdat de ellende bij mij in het dorp zich op dit moment beperkt tot geen stroom. We zijn een soort van van de buitenwereld afgesloten waardoor het moeilijk is te weten wat er nu aan de hand is. Maar otra cosa doet hierin goed werk. Zij proberen in ieder geval continu de juiste en actuele informatie op te halen. 
Dus jongens, maak je geen zorgen. Vooralsnog is alles oké hier! Een ding is zeker: het tripje naar Peru is er na 1 week al eentje dat ik nooit zal vergeten. 
 

Foto’s

10 Reacties

  1. Inge Kuis:
    19 maart 2017
    Hé lieve Jody! Super stoer vind ik jou!!!
    Gaaf om al je verhalen te lezen, dit is echt iets om nooit te vergeten!!
    Ik zie je daar al helemaal in zo'n gammele bus, met de deuren open en een rooi bolletje naar buiten zitten kijken!!
    Goed werk Jody!! Je mag trots zijn op jezelf!!
    Xxx Inge
  2. Els dekker:
    19 maart 2017
    Goedemorgen Jody,het is bij jullie nog een beetje vroeg maar uitslapen doe je toch niet neem ik aan Wat een avontuur,dat maak je maar een keer in je leven mee.Ik denk dat je steeds meer gaat waarderen hoe veel luxe wij hier allemaal hebben en als ik nog eens een tuinman(vrouw)nodig heb dan weet ik je te vinden!dikke kus van Els
  3. Connie van Mosselveld:
    19 maart 2017
    Hoi jody
    Super hoe jij t daar doet.en ik schrok van de week wel toen ik hoorde van al die regen en net nu jij daar bent .maar gelukkig alles goed daar met jouw.je bent n bikkel.groetjes uit kaatsheuvel.xxx connie
  4. Corina:
    19 maart 2017
    Wat een verrassende wending van jou Peruaans avontuur. Inderdaad een echt manusje van alles.
    Ik begrijp dat de overstromingen al een paar maanden gaande zijn. Ik kan alleen maar zeggen pas goed op jezelf en keep up the good work!!!

    Dikke kus x
  5. Yolande (Commundo):
    20 maart 2017
    Lieve Jody, ja het water en de slechte infrastructuur. Ik zag al wat filmpjes van Juany (de oprichter van Otra Cosa op FB) en heb aan jullie gedacht. We hadden het er nog over :))
    Mooi verhaal heb je geschreven. Jouw planning en control kant heb je helemaal los kunnen laten zo te lezen. Gaaf hoor dat je zo wendbaar bent en positief. Blijf lekker bikkelen zo. Superfijn wat jouw solidariteit, nuchterheid en handen ui de mouwen doen. Salut en sterkte aan iedereen daar.
  6. Judith Rietveld:
    21 maart 2017
    Phoe, wat een avonturenverhaal ala Floortje Dessing!
    Zo te horen hadden we beter plantennamen kunnen oefenen!
    Maar goed dat je tevoren niet weet wat je te wachten staat (dan is het al minder leuk en hoort het, zo te horen, ook minder bij je)
    Je enthousiasme spat er wel van af, maar ook "zorgen om de mensen,die geen keus hebben, ervaring is leren en (voor)oordelen los laten.
    Een open oog en oor heb je in elk geval!
    That's what makes the difference!

    Disfruta las semanas en Peru y la vida alli
  7. Stephan Derks:
    22 maart 2017
    Hoi Jody, het is dus echt een hele belevenis als ik dit allemaal lees :) Wel leuk dat je het 'echte leven van Peru' nu van dichtbij mee mag maken. Wens je weer een leuke dag toe, terwijl wij hier bij Essent weer een keiharde werkdag hebben :)) groetjes, Stephan
  8. Corinna:
    22 maart 2017
    Hi Jody!
    How are you? I saw on the news that there is a flood in peru and I hope you and the kids are not affected!!!! I cross my fingers for you. Please send us a sign of life!

    Yesterday evening we had our bi-weekly team dinner, it was great but we missed you! And today is the day: in the afternoon we will have the process selection workshop!
  9. Jody Boere:
    22 maart 2017
    Hi all,

    Dank allemaal weer voor de leuke berichtjes!

    Inmiddels is in het dorp waar ik leef ook de rivier overstroomd. Met mij is alles goed, het is nu alleen hard werken om de mensen te helpen van wie hun huis is ondergelopen! Maar dat lezen jullie nog in een volgende blog :).
    @ tante els: voorlopig dus niet werken aan mijn tuinman skills ;)

    @ corinna: Thanks for your message! There was a flooding in the town where I live, but everything is Ok! At the moment, we're busy helping the people who got hit and we hope there won't be another flood.
    Good luck with the workshop! Let me know the outcome :).
  10. Ruby:
    24 maart 2017
    Lieve boob! Zo stoer wat je allemaal doet! Nog steeds trots, en wordt ook steeds trotser haha! XX